Մայրենի

• Գրել տրված բառերի երկուական հոմանիշ՝ բառարանի օգնությամբ. վայելել, երերալ, էակ, հրաշալի, ծննդավայր, զառամյալ, հրճվել, սայթաքել:

վայելել-ճաշակել, ըմբոշխնել, անուշ անել, երերալ-Տատանվել, տարուբերվել, շարժվել,

էակ-Գոյ,գոյակ, գոյություն, հրաշալի-Սքանչելի, հիանալի, զմայլելի, 

ծննդավայր-Ծնելավայր, ծնելսաեղ, ծննդաքաղաք, զառամյալ-ալեվոր, ծեր, շատ ծեր,

հրճվել-Ցնծալ, ուրախանալ, բերկրել, սայթաքել-Սահել, գայթել, սկրդել։

Նրանք կարող էին այդ անել, բայց չարեցին։ — Հիշու՞մ եք՝ ինչ չարեցին: Ինչու՞ մարդիկ չպատասխանեցին Յուլիսիսի ողջույնին: Դու ինչպե՞ս կվարվեիր:
Ես չեի շարունակելու բարև տալ, որովետև կարող է այդ մարդը կարող էր շտապել, կույր լինել և այլ։ Ինձ թվում է բոլորը այդպես կանեին։

• … իսկ հետո մի հրաշալի և անսպասելի բան պատահեց … — ինչու՞ էր հեղինակը նեգրի արարքը համարում հրաշալի և անսպասելի բան, մի՞թե մարդկանց բարևելն այդքան տարօրինակ բան է:

Մինչև նեգրին տեսնելը մարդիկ Յուլիսիսին չեին բարևում։ Նեգրը ոչմիայն բարևեց այլ երգում էր տուն վերադարնալու կարոտի մասին, որը տղաին դուր յեկավ։

• Խլուրդը խոնավ, թարմ հողը դուրս հրեց և աչքի տակով նայեց տղային, որը իհարկե, անծանոթ էր, բայց գուցեև թշնամի չէր:

• ա) Բոլո՞ր անծանոթներն են թշնամի:գ) Բոլո՞ր ծանոթներն են բարեկամ:

Ըստ Յուլիսիսին բոլորը իրեն բարեկամ էին։

• Դրանով նա ուզեց ասել մի բան, որ մեծերից ոչ մեկը չի կռահի, երեխան էլ չի հիշի, որ պատմի։ — Այդ արարքով ի՞նչ հասկացրեց Յուլիսիսը իր մորը:

Նեգրը տուն էր գնում։ Մենք մեր տանն էնք, թե․․․

Ապա Յուլիսիսը նայեց շուրջը։ Ահա իր աշխարհը. տարօրինակ, զարմանալի, անիմանալի, բայց և այնքան գեղեցիկ։ — Փորձիր ներկայացնել Յուլիսիս աշխարհը. իսկ քո աշխարհին շա՞տ է նման. ինչո՞վ: 

Մի քիչ ավելի մեծ եմ։ Գնացքը, անծանոթ մարդիկ իմ համար նոր չեն։ Նայում եմ շուրջս, բնության շատ հրաշկներ եմ տեսնում, շուն ու թրչնակներ եմ պահում։

Ամեն արավոտ լսում եմ նրանց ձայնը և հրճվում եմ։